Ormanın Işığı ve Damlalar Masalı
Ormanda yaşayan hayvanlar, farkında olmadan suyu ve enerjiyi boşa harcamaktadır. Fakat ormanın ışığı sönmeye ve göl kurumaya başlayınca, küçük bir sincap ve bilge bir kaplumbağa birlikte çözüm aramaya koyulur. Bu masal, çocuklara enerji ve su tasarrufunun doğayı korumadaki önemini eğlenceli bir dille anlatır.
Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde türlü türlü hayvanlar yaşarmış. Sabah erkenden uyanan serçeler, akşamları ateş böcekleriyle oyun oynayan kirpiler, neşeli tavşanlar ve konuşkan sincaplar… Ormanın ortasında parlak bir göl varmış. Her sabah güneş doğarken göl, ormana ışık saçar, tüm hayvanlar bu ışıkta oynar, su içer, çiçekleri sularmış.
Günlerden bir gün, gölün suyu azalmaya başlamış. Akşamları da ormanın ışığı sönmeye yüz tutmuş. Küçük sincap Piri, şaşkınlıkla göle bakmış: “Ne oluyor böyle? Gölümüz küçülmüş!” demiş. Bilge kaplumbağa Tomi ağır adımlarla yaklaşmış: “Sanırım orman, fazla harcanan su ve enerji yüzünden yoruldu, yavrum.” demiş. Piri anlamamış: “Nasıl yani? Biz suyu içiyoruz sadece!” Tomi başını sallamış “Hayır, sadece içmek değil. Çiçekleri gereğinden fazla suluyorsunuz, ateş böcekleri gece gündüz ışık saçıyor, rüzgar değirmeni bile boşuna dönüyor.” Piri çok üzülmüş. “O zaman biz ormanı nasıl kurtaracağız?” Tomi gülümsemiş “Birlik olursak başarırız. Tasarruf, ormana yeniden hayat verir.” Ertesi sabah Piri tüm hayvanları büyük meşe ağacının altına toplamış. “Dostlar!” demiş heyecanla, “Tomi bize öğretti. Gölümüzü ve ışığımızı korumak için tasarruf yapmalıyız!” Kurbağalar şaşırmış: “Tasarruf da ne demek?” Piri açıklamış: “Gereksiz yere suyu akıtmamak, ışığı boşuna yakmamak demek. Mesela suyun akmasını bırakmak yerine az kullanabiliriz.” Tavşan Toti hemen denemiş: “Ben artık sadece sabah çiçekleri sulayacağım, bütün gün değil!” Ateş böcekleri birbirine bakmış: “Biz de sadece gece uçarken parlayalım, gündüz dinlenelim.” Kuşlar da katkıda bulunmuş: “Yuvalarımıza aydınlatma yerine, sabah güneşini kullanalım!” Tomi ve Piri bu sözleri duyunca çok sevinmiş. “Harika! İşte ormanın gerçek gücü bu: Dengeyi korumak,” demiş Tomi. Günler geçmiş… Ormanda suyun sesi yeniden duyulmaya başlamış. Gölde yansıyan ışıklar eskisinden de parlakmış. Piri sabah su içmeye gittiğinde göldeki balıkların neşeyle zıpladığını görmüş. Balıklardan biri, Mavi Pullu, teşekkür etmiş: “Sayende yeniden suya kavuştuk, Piri!” Ateş böcekleri gökyüzünde kalpler çizmiş, kuşlar melodilerle kutlama yapmış. Tomi ise sakin bir sesle “Bir damla su, bir ışık tanesi, bir yaşam demektir. Onları korumak, ormanın kalbini korumaktır.”
Piri o günden sonra her sabah göle bakıp dostlarına şöyle dermiş: “Birlikte paylaşırsak, doğa hep bizimle parlar.” Ve gerçekten de, orman bir daha hiç kararmamış, gölü de hiç kurumamış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
