Kaplan Toto’nun Masalı
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan hayvanlar varmış. Aslan, kaplan ve ayı da bu ormanda yaşayan hayvanlardan bazılarıymış. Bütün hayvanlar neşe ve sevgi içinde yaşarken Kaplan Toto kimseyle konuşmaz, tek başına hayatını sürdürürmüş. Kaplan Toto, her gün avlanır, bulduğu her şeyi kendi mağarasına taşırmış. Ancak ormandaki diğer hayvanlar onunla konuşmaktan çekinir, “Kaplan Toto kimseyle dost olmaz,” dermiş.
Günlerden bir gün, ormanda büyük bir kuraklık başlamış. Hava kupkuru, nehirde su çekilmiş, ormanda yiyecek bulmak güç duruma gelmiş. Bütün hayvanlar yemek ararken Kaplan Toto, yaşadığı mağaran çıkmıyormuş. Çünkü orada aylarca yetecek yemeği varmış. Diğer hayvanlar ise ormanı yavaş yavaş terk etmeye başlamış. Fakat bir sabah anne ayı yemek bulamadığı için, Toto’nun kapısını çalmış. “Kaplan Toto, yavrularım aç, bize biraz yemek verebilir misin?” demiş. Toto ise hiç oralı olmamış “Üzgünüm ayı sana yemek veremem, sizde benim gibi biriktirseydiniz yemeğinizi” demiş. Anne ayı üzgün bir şekilde mağaradan çıkmış.
Ancak bir gün, kuraklık nedeniyle Toto’nun mağarasındaki yiyecekler çürümeye başlamış. Artık Toto’nun da yiyecek bulacak gücü kalmamış. Açlıktan bitap düşen Toto’yu o ayı bulmuş ve yavrularıyla birlikte ona yemek getirmiş. “Dostluk, paylaşmayı bilmekle olur,” demiş ayı. O günden sonra Toto, hem dostluğu hem de paylaşmayı öğrenmiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
