Adalet Ormanında Cesur Sincap Masalı
Bu masal, ormanın derinliklerinde yaşayan cesur bir sincabın, güçlü bir ayının yaptığı haksızlığa karşı durmasını konu alır. Sincap, küçük olmasına rağmen adaletin her zaman güçten önemli olduğunu gösterir ve ormandaki dostlarına cesaret verir.
Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde, yemyeşil ağaçların olduğu bir orman varmış. Bu ormana Adalet Ormanı denirmiş. Adalet Ormanında büyük küçük, hızlı yavaş birçok hayvan yaşarmış; hepsi birbirine yardım eder, huzur içinde yaşarmış. Ta ki bir gün Kara Post adındaki iri bir ayı ormanın ortasına yerleşene kadar… Kara Post çok güçlüymüş ve kendini ormanın yöneticisi sanmaya başlamış. “Kim ormanın yolundan geçmek isterse bana meyve getirsin!” dermiş gür sesiyle. Küçük hayvanlar çok üzülmüş. Çünkü o yol, ormanın öteki tarafındaki gölete gitmek için tek geçitmiş. Sincaplar, kirpiler, tavşanlar korkudan o bölgeye yaklaşamaz olmuş.
Bir gün minik sincap Zıpır, sırtında fındık sepetiyle oradan geçmek istemiş. Kara Post önüne dikilip kükremiş:
“Dur bakalım! Fındıkların güzel görünüyor, yarısı benim olacak!” Zıpır korkmuş ama haksızlığa boyun eğmemeye karar vermiş. “Bu fındıkları kendi elimle topladım Kara Post. Bunlar benim kış yiyeceğim. Neden sen alıyorsun?” demiş. Kara Post alaycı bir şekilde gülmüş: “Çünkü ben güçlüyüm! Güçlü olan her şeyi hak eder!” Zıpır o gece, yaşadığı bu olayı arkadaşlarına anlatmış. Tavşan Pufi, kirpi Tiri ve bilge baykuş Orkun çok üzülmüşler. Orkun, kanatlarını açıp ciddi bir sesle konuşmuş: “Eğer haksızlığa karşı susarsanız, bir gün sıra size de gelir. Adalet için birlik olmanın zamanı.” Ertesi sabah tüm hayvanlar ormanın ortasında toplanmış. Kara Post her zamanki gibi kükreyerek gelmiş ama bu kez kimse kaçmamış. Zıpır, cesaretle onun karşısına geçmiş: “Kara Post, bu orman hepimizin! Senin güçlü olman seni haklı yapmaz. Eğer paylaşmak istersen dostumuz olursun, ama haksızlık yaparsan buna sessiz kalamayız.” Kara Post şaşırmış. Küçük bir sincabın ona karşı böyle konuşmasına alışkın değilmiş. “Sen de mi bana meydan okuyorsun, minik kabuklu?” diye homurdanmış. Tam o sırada Pufi ve Tiri öne çıkmış. “Biz de aynı şeyi söylüyoruz!” demişler. Ağaçlardaki kuşlar ötmeye başlamış, tavşanlar sıçrayarak alkışlamış. Orman bir anda Zıpır’ın arkasında toplanmış. Kara Post, yalnız kaldığını fark etmiş. İçinden bir ses, Zıpır’ın haklı olduğunu söylemiş. Koca ayı başını eğmiş:
“Belki de yanlış yaptım… Ben sadece saygı görmek istedim. Ama bunu korkutarak değil, dostlukla da kazanabilirmişim.”
O günden sonra Kara Post, ormanın en yardımsever hayvanı olmuş. Yolu kapatmak yerine, geçmek isteyenlere yardımcı olmaya başlamış. Zıpır ve arkadaşlarıyla birlikte göleti temizlemiş, fındık toplamalara bile katılmış. Adalet Ormanı’nda yeniden huzur doğmuş. Zıpır’ın cesareti herkese örnek olmuş. Küçük bir sincap bile büyük bir haksızlığa karşı durabiliyorsa, kimse adaletsizliğe sessiz kalmamalıymış. Ve oartık ormanda bir söz dolaşır olmuş: “Cesaret, adaletin kalbinde yeşerir.”
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
