Uykucu Tilki Fiko’nun Masalı
Ormanda geceleri oyun oynamayı çok seven tilki Fiko, uykusuz kaldığı günlerde ne kadar dikkatsiz ve yorgun olduğunu fark eder. Bir bilge kaplumbağadan aldığı tavsiyelerle uyku düzenini değiştirir ve artık sabahları enerjik, mutlu bir tilkiye dönüşür.
Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde uzak bir ormanda, sabahları miskin miskin esneyen bir tilki yaşarmış. Bu tilkinin adı Fiko’ymuş. Fiko’nun tüyleri kızıla çalıyor, kuyruğu kabarık bir pamuk gibi görünüyormuş. Ama bir sıkıntısı varmış: uykuyu hiç sevmezmiş! Her akşam ormandaki dostları, “Hadi Fiko, gece oldu, uyuma vakti,” dediklerinde o hep aynı cevabı verirmiş: “Daha erken! Ay parlıyor, yıldızlar dans ediyor, uyumak için çok erken” demiş. Ve Fiko, tavşanların yuvalarına çekildiği, kuşların gözlerini kapattığı saatlerde bile ormanda koşturur, ateşböceklerinin peşinden gider, kurbağalarla gölette su sıçratırmış. Sabah olduğunda ise gözleri kan çanağına döner, esneyip dururmuş. Arkadaşları oyun oynamak için çağırdığında hep, “Bugün biraz yorgunum… Belki yarın,” dermiş.
Bir sabah, Bilge Kaplumbağa Tato, Fiko’yu ağacın dibinde uyuklarken görmüş. Yavaşça yanına gelip gülümsemiş. “Fiko, yine bütün gece uyumadın mı sen?” diye sormuş. Fiko gözlerini ovalayarak, “Biraz… Sadece biraz geç yattım,” demiş. Tato başını sallamış. “Biraz geç yatmak, sabahları tembel hissetmene neden olur. Uyku, tıpkı su ve yiyecek gibi senin için gereklidir.” Fiko, “Ama uyumak sıkıcı!” diye itiraz etmiş. Tato gülümsemiş. “Uyku sıkıcı değil, yenileyici bir sihirdir. Geceleri vücudun dinlenir, kalbin huzur bulur, sabah olduğunda düşüncelerin daha berrak olur. Dilersen sana bir sır vereyim,” demiş. Fiko merakla kulak kesilmiş. “Her gece ay gökyüzünde en parlak haline geldiğinde, ormandaki canlılar gözlerini kapatırsa, Ay Rüyası denilen bir mucize gerçekleşir. O rüyayı gören, sabah en enerjik haline kavuşur.” Bu sözler Fiko’nun çok hoşuna gitmiş. “O zaman bu gece erken yatacağım!” demiş kararlılıkla. O akşam güneş batınca, Fiko oyuna dalmak yerine yuvasına dönmüş. Gözlerini kapatıp derin bir nefes almış. Yıldızların altında, hafif bir melodi gibi esen rüzgarı dinleyerek uykuya dalmış. Rüyasında kendini ışıl ışıl bir gölün kenarında bulmuş. Ay gökyüzünde pırıl pırıl parlıyor, etrafında parlayan tozlar dans ediyormuş. Bir ses ona fısıldamış: “Ay Rüyası’na hoş geldin Fiko. Şimdi huzurla dinlen, sabah olduğunda tüm orman seni bekliyor olacak.” Fiko sabah uyandığında güneşin ilk ışıklarıyla birlikte gözlerini açmış. Uzun zamandır ilk kez dinç, mutlu ve güçlü hissediyormuş. Kuyruğunu sallayarak dışarı çıkmış, kuşların cıvıltısına eşlik etmiş. O gün ormanın en hızlı koşan tilkisi oymuş. Tavşanlarla sek sek oynamış, sincabın topladığı kozalakları taşımış, hatta kurbağalara gölette yeni bir taş köprü yapmış. Arkadaşları şaşırmış: “Fiko, seni hiç böyle enerjik görmemiştik! Sihir mi yaptın yoksa?”Fiko gülümsemiş. “Hayır, sadece zamanında uyudum!” demiş gururla.
O günden sonra Fiko, güneş batmadan yuvasına döner, yastığının üzerine kıvrılır, “Tatlı rüyalar bana gelsin,” diyerek uykuya dalarmış. Ve her sabah, ormanın en mutlu, en zinde tilkisi olarak uyanırmış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
