Melisa ve Rüya Pazar Yeri Masalı

Bir varmış, bir yokmuş… Büyük bir şehirde, kalabalık apartmanların arasında, Melisa adında altı yaşında bir kız yaşarmış. Melisa çok sevimli, akıllı ve meraklı bir çocukmuş ama bir huyu annesini oldukça zorlarmış: Sebze ve meyve yemezmiş! Ne elma, ne armut, ne brokoli, ne havuç… Melisa ne kadar ikna edilmeye çalışılsa da her defasında burun kıvırırmış: “Bunlar bana göre değil,” “Tadı çok tuhaf,” “Ağzıma alır almaz yutamıyorum!” der yemek istemezmiş. Annesi, meyveleri hayvan şekline sokar, sebzeleri renkli tabaklarda süsler, türlü türlü tarifler dener ama Melisa sadece biraz bakar, sonra başını çevirirmiş. “Ben makarna seviyorum, peynir seviyorum. Bunlar yeter,” dermiş.

Annesi üzülse de her seferinde sabırla denemeye devam edermiş. Fakat bir gece her şey değişmiş…Melisa yumuşacık yorganına sarılmış, yıldızlı bir gece gökyüzünü izledikten sonra huzurla uykuya dalmış. Derin bir uykuya geçince kendini bir anda bambaşka bir yerde bulmuş. Burası rengârenk bir pazar yeriymiş ama bildiğimiz pazarlardan çok farklıymış! Tabelasında “Rüya Pazarı” yazıyormuş. Bu pazarın içinde yürürken Melisa hayretle etrafına bakmış. Çünkü burada meyve ve sebzeler sadece satılmıyor, konuşuyormuş, şarkı söylüyormuş ve dans ediyormuş! Kirazlar neşeyle sarkıyor, zıplayarak şarkı söylüyorlarmış: “Tatlıyız, neşeliyiz, her hücrene can veririz!” diyorlarmış. Domatesler ritmik adımlarla dans ediyormuş, patlıcanlar müzikle salınıyormuş. Melisa gözlerine inanamamış. Bir tezgâhta duran tombul bir armut gülümseyerek ona seslenmiş: “Merhaba Melisa! Hoş geldin Rüya Pazarı’na. Seninle konuşabildiğimize göre meyve yemeyenlerdensin, değil mi?” Melisa utanarak başını sallamış: “Evet… Ama siz gerçekten canlı mısınız?” “Elbette!” demiş armut. “Burası özel bir pazar. Bize kulak verebilen çocuklara görünürüz.” Tam o sırada havuçlar sıraya girmiş ve birer birer sunum yapmaya başlamışlar: “Ben Havuç! Gözlerin için süper bir arkadaşım. Karanlıkta bile parlak görmeni sağlarım!” “Ben Brokoli! Bağışıklığını güçlendiririm. Hastalıklar sana yaklaşamaz!” “Ben Kivi! İçimde C vitamini dolu bir dünya gizli. Enerjin eksilmez!” Melisa hem şaşkın hem de çok eğlenmiş. Rüya Pazarı bir panayır gibiymiş! Her sebze ve meyvenin kendine ait bir karakteri varmış. Muz tembel ama çok komikmiş, elma ciddi ama kibar konuşuyormuş. Biber biraz fazla konuşkanmış, üzüm ise tatlı tatlı şarkılar söylüyormuş. Derken kocaman bir masa önüne gelmiş. Masa, meyve ve sebzelerle doluymuş. Üzerinde yazılı bir tabela varmış: “Tatmadan bilemezsin!” Melisa biraz tereddüt etmiş ama sonra küçük bir ısırık almış elmadan. “Hmm… Bu çok güzelmiş!” demiş. Sonra muzu denemiş, “Yumuşacık ve tatlı!” Kiviye gelince biraz tedirgin olmuş ama bir tat alır almaz gözleri parlamış: “İçinde gerçekten başka bir dünya var!” Rüyasında yediği her meyve ve sebze ona enerji veriyor, sanki içinde bir ışık yanıyormuş gibi hissediyormuş. Havuçla yarış yapmış, domatesle salsa dansı denemiş, salatalıkla buz gibi limonata içmiş. Gülüp eğlenmiş, lezzet keşfine çıkmış. Rüya Pazarı’ndaki herkes Melisa’yı alkışlamış: “Bravo Melisa! Cesur bir adım attın. Artık bedeninle barışacak, sağlıklı büyüyeceksin!” Tam o sırada pazardaki saat on ikiyi vurmuş ve rüya yavaşça çözülmeye başlamış. Meyveler el sallamış, sebzeler veda etmiş.

Melisa sabah gözlerini heyecanla açmış ve doğruca mutfağa koşmuş. “Annecim! Hadi pazara gidelim. Meyve ve sebze almak istiyorum!” demiş. Annesi önce ne olduğunu anlayamamış. “Gerçekten mi? Melisa, emin misin?” diye sormuş. “Evet! Rüyamda konuşan sebzelerle tanıştım. Hepsi çok eğlenceliydi ve bana neden gerekli olduklarını anlattılar!” O gün anne-kız ellerinde pazar çantalarıyla dışarı çıkmışlar. Melisa heyecanla armutları seçmiş, havuçları tarttırmış, brokoliyi sevgiyle incelemiş. Artık her gün bir sebze ve bir meyve yemeyi kendine söz vermiş. Ve tabii… Belki bir gün Rüya Pazarı’na tekrar gidebilmek için her gece yatağına gülümseyerek girmiş. Bu masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.