Emir ve Bisikletinin Hikayesi
Bir zamanlar kasabanın birinde yaşayan Emir adında küçük bir çocuk varmış. Emir bisiklet sürmeyi çok severmiş. Her gün babasına bisiklet alması için ısrar edermiş. Babası ise “Yazın alırız oğlum” dermiş.
Günler hızla geçip gitmiş, okulun son günü gelmiş ve Emir heyecanla eve gidip karnesini ailesine göstermiş. Bütün dersleri pekiyi olan Emir’i ailesi tebrik etmiş. Babası ise akşam Emir’in çok istediği şey olan bisikleti almış ve eve getirmiş. Babası zile basmış ve Emir babasına karnesini göstermek için koşarak kapıyı açmış. Kapıyı açtığında babasının yanında en sevdiği renk olan mavi renkte bir bisiklet duruyormuş. Emir çok sevinmiş, babasının boynuna atlayıp “Teşekkür ederim babacığım” demiş. Bütün aile akşam yemeğinde Emir’in karnesinden ve bisikletinde konuşmuşlar. Ertesi gün Emir heyecanla uyanmış, kahvaltı hazırlanana kadar bisikletini bahçede sürmeye başlamış. O kadar mutluymuş ki bisikletini en yakın arkadaşı olan Eymen’e göstermek için can atıyormuş. Bir süre sonra kahvaltı hazırlanmış ve Emir hemen kahvaltısını yapıp kasabada ki parka gitmiş. En yakın arkadaşı olan Eymen orada Emir’i bekliyormuş. Eymen “Ooo Emir hayırlı olsun, senin için çok sevindim. Hadi birlikte sürelim” demiş ve iki arkadaş bisikletlerini sürmeye başlamış. O sırada Eymen’i annesi çağırmış ve Eymen “Emir bisikletime göz kulak olur musun?” diye sormuş. Emir “Tabi ki, merak etme” demiş. Emir, bir süre bisiklet sürdükten sonra arkadaşları onu oyun oynama çağırmış ve kendi bisikletini de Eymen’in bisikletinin yanına koyup oyuna gitmiş. Oyun o kadar güzelmiş ki bisikletini unutmuş bile. Bir süre sonra Eymen bisikletini almaya gelmiş ama arkadaşının bisikletler bırakıp gittiğini görmüş. Nereye baksa Emir’i görememiş. Emir ise çoktan eve gitmiş çünkü hava kararmak üzereymiş. Eymen arkadaşının bisikletini orada bırakmak istememiş ve onu da alıp Emir’in evine götürmüş. Eymen kapıyı çalmış ve Emir’in bisikletinin getirdiğini söylemiş. Bunu duyan Emir çok utanmış. Arkadaşının kendisine bisikletini emanet ettiğini yeni hatırlamış.
Eymen “Emir sana güvenip bisikletimi bırakmıştım ama sen bisikletini de orada bırakıp gitmişsin” demiş. Emir suçluluk duyarak başını eğmiş. “Özür dilerim Eymen, bir daha asla verdiğim sözleri unutmayacağım” demiş. O günden sonra Emir, aldığı her sorumluluğu ciddiye almış ve kimseyi hayal kırıklığına uğratmamak için daha dikkatli davranmış. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla uzun hikaye okumak isterseniz Uzun Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
